سلام بر تو که شادی

یه مدته هر وبلاگی سر میزنم یه دردی داره و داره از غم و غصه مینویسه .

دخترا بیشتر  از شکست عشقی که پدر ای ملتو در اورده و پسراهم که اگه غم عشقی داشته باشن نمی نویسن و بیشتر غم هاشون بخاطر درد هایی که اطرافشونه که یه جوری با خودشون در ارتباطه مینویسن .

خلاصه میخوام بگم همه دارن از درد مینویسن ....

تا کی میخواید از درد و رنجتون یاد کنید ؟تا کی میخواید به یاد شکست هایی که خوردید و میخورید زندگیتونو بگذرونید ؟

بخدا میشه به نیمه پر لیوان هم نیگا کرد

درسته زندگی بالا پایین زیاد داره و ادمو بلا نسبت شما به گـــــــــــــــا میده ولی میشه به خوبی هاش هم نیگا کرد .

به پدر و مادر خوبی که کنارتونه ، به دوستی که حاضره برات همه کار کنه و خودتو واسه خودت دوس داره ،به سلامتی که مهمتر از همه چیزه و موقعی که از دستش میدی حتی واسه یه مدته کوتاه ارزشش رو میفهمی، یه نیمچه نگاهی هم بندازی بدک نیست و یا هرچی دیگه که فک میکنی بودنش باعث شادیه.

اینقد از غم ننویسید ،خواهش میکنم .

اخه ادم یه چرخی تو ای وبلاگ ها میخوره ، وقعی که تموم میشه احساس میکنه تمام غم دنیا رو سرش خراب شده .حال ادم گرفته میشه خب ...

این یه اصله که اگه به بدبختی فکر کنی بیشتر میاد سراغت تا موقعی که محل سگ هم بهش نذاری .

اصلا اگه دیدید دارید از غصه خفه میشد مث من سعی کنید دست به یه خرااااااااب  کاری بزنید (جریان دختر خاله و پسر دایی رو منظورمه یادتون هس که ؟ ) و کلی حال کنید و بعدشم تو وب گرامتون نگارش کنید تا ما هم حالی و فیضی نصیبمون بشه ...ثواب داره ها !!!

البته حواستون باشه که اندازه اش دستتون باشه چون من اندازش دستم نبود و باعث شده که الان دختر خاله گرام و پسر دایی گرام تر با هم حرف نزنن ... باور کنید عذاب وجدان دارم در حد جام جهانی...

البته منظورم این نیست که اصلا نباید از غم نوشت ، بالاخره ادمی زاده و یه دنیا غم و باید یه جوری خودشو خالی کنه و نوشتن ، اونم تو وبلاگ شخصی یه جور ادمو خالی میکنه ولی سعی کنید حتی اگه دنیا و روزگار دست به یکی کردن و نمیخوان  بذارن شاد و شنگول باشی بزن تو دهنشون و و صوری هم که شده خودتو شاد جلوه بده تا دنیا به کامت بگذره....

زیاده روی کردم فقط خواستم بگم جون هر کی دوس دارین شاد بنویسید اخه قلبمان ترکید اینقد که غم نامه خواندیم ...